Tot ons plezier werden wij deze week geattendeerd op een prachtig artikel van Stefanie Couwenberg dat ze schreef voor denkbdl.nl .Stefanie zat in de zaal in Ahoy toen Florian daar onlangs een lecture gaf en beschreef de ervaring. We delen dit artikel natuurlijk graag 🙂
Bekijk het origineel hier op denkbdl
Of lees hieronder het artikel:
Waarom de meeste kinderen slimmer zijn dan volwassenen…
Ik bevond me vorige week, op de warmste dag van dit kalenderjaar tot nu toe, in een zaaltje zonder daglicht in evenementenhal Ahoy. Ik was te gast op het perfect georganiseerde relatie-evenement van King Software. Net op het moment dat ik na een iets te uitgebreide lunch dreigde ‘in te kakken’, was daar meesterverteller en creatief ondernemer en alleskunner Florian Rooz met zijn verhaal over Extreme Learning. Hij kreeg maar 50 minuten. Veel te weinig voor het moois dat hij te vertellen had. Hoewel ik door het zweet in mijn bilnaad aan de pluchen stoelen geplakt leek te zitten en enigszins werd afgeleid door een blijkbaar van deodorant verstookte buurman, hing ik de volle 50 minuten aan de lippen van deze creatieve duizendpoot.
Learning Skills of Plekpolitiek?
Allereerst vanwege een knap staaltje storytelling. Hij gebruikte als binnenkomer het verhaal van ‘zeilmeisje’ Laura Dekker om aan te tonen dat wij al snel in shock zijn als iemand ‘afwijkend’ gedrag vertoont of doelen nastreeft en ambities heeft die niet bij een bepaalde functie of leeftijd passen. Dan denken we toch al gauw: “Dat hoort niet” Of: “Dat kan niet. Doe maar gewoon”.
Er was een rechterlijke uitspraak voor nodig om dit meisje uiteindelijk toch haar dromen te laten waarmaken. Out of the box denken mag soms, maar we komen toch altijd weer uit bij wetten, structuren en regeltjes. Florian noemde dat heel mooi Learning Skills versus Plekpolitiek.
Hij ondersteunde zijn verhaal met een prachtig gemonteerde filmintro en wat ‘bonusmateriaal’
Ik werd ook geraakt door het fragment waarin Tesla Topman Musk, wanneer hem wordt gevraagd naar zijn bedrijf Spacex, bijna in tranen uitbarst omdat zijn schoolvoorbeeld, zijn inspiratiebron en jeugdheld Neil Armstrong hem in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden met de grond gelijk maakte. ZIJ, deze ervaren ruimtevaarders, hadden immers geleerd voor experimenteren met techniek in de ruimte en Elon moest vooral zijn dure ‘hobby’ en plannen voor beter ruimtetransport maar opgeven ‘dat kon niks zijn’ . Dat Obama hier ‘intrapte’, in de ‘beweringen’ van deze ondernemer vonden ze schandelijk. Musk was hierover in een interview met de presentator van 60 minutes zichtbaar aangedaan.
Wat is het toch, dat we vinden dat mensen wel een beetje buiten de lijntjes mogen kleuren maar vooral niet te veel? Dat, als Tesla’s Musk dezelfde opleiding, ervaring, leeftijd en papieren had gehad als Armstrong (wat ‘gebruikelijk’ is bij dit soort wetenschappers), hij bejubeld zou worden om zijn plannen met Spacex? Maar, omdat hij een ander pad had bewandeld, top-wetenschappers het nodig achtten deze CEO publiekelijk met de grond gelijk te maken? Dat –ongeacht haar capaciteiten die haar ouders toch als beste konden inschatten- Laura Dekker de kinderbescherming op haar dak kreeg om een besluit te nemen over haar vaardigheden én die van haar ouders?
In mijn dagelijks leven ervaar ik deze ‘plekpolitiek’ ook. Mijn oudste zoon fietst vanaf zijn derde zelfstandig. Hij is ook redelijk zelfstandig voor zijn leeftijd. Laatst, vlak voor zijn zevende verjaardag, wilde hij in zijn eentje (op herhaaldelijk verzoek) de pakweg 2,5 kilometer naar mijn ouders fietsen.
Na wat oefenen bij de enige drukke kruising op de route (afstappen, met fiets aan de hand over de zebra, oogcontact maken met tegemoetkomend verkeer) heb ik hem laten gaan. Apetrots was hij! Er waren genoeg bekenden die mij voor gek verklaarden. Dat ik als (ze zeiden het niet, maar ik hoorde het ze denken) onverantwoordelijke ouder mijn zoon een drukke weg liet oversteken in zijn eentje!
Ik wil hem echter ook zelfvertrouwen meegeven als ik zie dat hij iets kan en nastreeft. Dat betekent als ouder af en toe mijn eigen angsten aan de kant zetten en hem de kans geven om te groeien. Zelfvertrouwen, nieuwe dingen durven proberen, niet bang zijn om te falen…Dat zijn dingen die ik belangrijker vind dan het IQ van een kind. Een IQ is maar een cijfer. Ik ken veel kinderen die slimmer zijn dan menig volwassene. Ze halen wellicht geen tienen op school, maar kunnen toveren met computers of ontroeren met muziek of toneel. Of ze schudden de prachtigste verhalen of winstgevende bedrijfsplannetjes uit hun mouw om hun spaarpot te spekken. Gewoon. Omdat ze nieuwe dingen durven te doen.
Florian toonde met wat simpele voorbeelden aan dat experimenteren loont.
Van fouten maken word je slimmer.
Steve Jobs, Elon Musk, Richard Branson, John de Mol, Olcay Gülsen., Allemaal ondernemers die op zijn Rotterdams gezegd allemaal weleens–sommigen nog vrij recentelijk- vrij hard ‘op hun bek’ zijn gegaan. Maar juist door te experimenteren, door te blijven proberen en door die fouten dingen anders aan te pakken er allemaal in slaagden succesvolle ondernemingen en producten of diensten te lanceren. Wie veel fouten durft te maken, leert veel en wordt dus uiteindelijk steeds slimmer.
Brein in topconditie
Wanneer ben je slim? En hoe meet je dat? Vragen die uitgebreid werden besproken.
Waar het uiteindelijk op neerkomt, is dat wij mensen een unieke eigenschap hebben: wij kunnen ons diverse vaardigheden eigen maken. Wij hebben het vermogen om oneindig veel te leren. In de praktijk gebruiken wij maar een heel klein deel van onze hersenen. Slimheid wordt nog te vaak gemeten door alleen IQ. Als je het zo bekijkt, zijn de meeste kinderen dus slimmer dan ‘vastgeroeste gestudeerde volwassenen’.
Kinderen leren nog iedere dag nieuwe vaardigheden. Ze zijn nieuwsgierig, kijken om zich heen en leren door gewoon te doen. Hun brein is in topconditie.
Zeilmeisje Laura werd geboren op een boot. Ze keek iedere dag om zich heen. Genoot geen nautische opleiding, maar leerde uit eigen ervaring alle instrumenten aan boord en alle stromingen kennen en kan alle zeeën bevaren. Als wij als volwassenen die unieke eigenschap om 1001 dingen te leren eens vaker zouden benutten (en zouden ophouden met hen die uitblinken op gebieden waarop dat ‘wetenschappelijk gezien’ wellicht niet heel gebruikelijk is, te veroordelen) zou iedereen, ongeacht zijn/ haar IQ oneindig veel slimmer kunnen worden.
Een inspirerend betoog, dat me sterkt in mijn overtuiging dat ieder mens creatief is, dat we allemaal bepaalde dingen kunnen aanleren die we in eerste instantie niet mogelijk achtten.
Hulde aan het experiment. Hulde aan de Pippi’s en Elon’s van deze wereld. Aan Inez. Aan Tom. Aan Yvan. Aan Mees. En aan al die andere creatieve geesten die in een schoolsysteem waar het draait om scores, met hun sterke wil om nieuwe dingen te leren, zichzelf en anderen blijven verbazen.
Wil je ook ‘Extreem Leren’? Kijk dan vooral op de site van Florian Rooz en durf aan het roer te gaan staan op een van zijn Extreme Learning Events. Wat minder extreme plannen? Ik help je graag Buiten de Lijntjes te kleuren en lenig te denken. En daarmee op kinderlijk eenvoudige wijze antwoorden te vinden op organisatievragen, die eerder mijlen ver leken. Als je je brein traint, worden sommige moeilijke zaken namelijk opeens een stuk eenvoudiger. Ik ga graag met jou op avontuur. Durf jij Buiten de Lijntjes te kleuren? Tot ziens!
